Med slike fangstar er det ikkje å undrast over at laksefisket i Vosso har vore ein verdsattraksjon og gitt store økonomiske utteljingar for oppsitjarane langs elva og Bolstadfjorden. På det meste betalte utanlandske investorar meir enn ein million kroner for fiskerettar.
Men som i så mange andre elvar på Vestlandet har oppgangen av laks svikta dei siste tiåra – i Vosso i slik grad at laksen har vore freda sidan 1991. Lakselusa må ta ein stor del av skulda, om enn årsakene truleg er fleire. Sjølv om det har vore sett ut yngel i elva i lang tid, er det heilt uvisst når laksefisket kan opnast att. Også sjøauren i Vosso har vore freda, men for denne fisken har det sidan 1997 vore gitt løyve til ein viss fangst.
Vassdraget har tre hovudgreiner ovanfor Vangsvatnet: Strandaelvi, Raundalselvi og Bordalselvi. Desse elvane vart varig verna mot kraftutbygging i 1986. Vangsvatnet og elvestrekninga nedstraums inngår ikkje i vernet. Laksen kjem seg opp Vosso på naturleg vis til Voss klekkeri i Strandaelvi og til Palmafossen i Raundalselvi. Ved Palmafossen vart det bygt ei laksetrapp i 1950-åra, men enno manglar prov på at laksen har kome forbi henne.
Vosso renn gjennom rike jordbruksbygder, somme stader òg over næringsrike bergartar. Likevel har vassdraget merka effektane av forsuring, rett nok ikkje i så høg grad som mange andre elvar. Av omsyn til laksestamma har det sidan 1994 vore tilført kalk ved kraftstasjonen ved Evanger. Kvifor er den opphavlege laksen i Vosso så stor? At han kjem frå ei stor elv, er sjølvsagt viktig. Dertil oppheld Vossolaksen seg lenger i sjøen enn dei fleste andre laksestammer. Men kvifor han gjer det, er det ingen som veit.
