Tilkomst
Lia opp til stølen har til dels store steinblokker. Ystevegen, der kyrne vart jaga, var lengst. Innstevegen var ein snarveg der stølsjentene til del måtte hoppe frå stein til stein. Kring 3 kvarter å gå.
Bruk av stølen
Frå Kjell Råd si bok om stølar i Breim:
Brita Myklebust, fødd 1922, fortel: I min barndom og før den tid var dei først på stølen 14 dagar før jonsok. Deretter var kyrne i heimemarka 14 dagar før vi atter flytta til støls og var der til ut i september. Den første tida kjem eg i hug at vi sila mjølka i askar. Der stod den i 3-4 dagar, så fløyta vi rømmen av og hadde den i rømmeambaren. Den vart så frakta heim på ryggen. Den siste tida bar vi heim mjølka som søtmjølk og separerte den heime på garden.
Det var mykje gras på stølen. Det var eit stort arbeid å slå dette så snart heimeslåtten var over. Her var faste trehesjer som måtte bindast opp før slåtten tok til. Vi hadde eigne løer til å ha høyet i. Om vinteren, med is og snø på Sandalsvatnet, vart høyet køyrt heim og brukt som vinterfor. Det auka med mjølka når kyrne fekk stølshøy.
Stølsdrifta tok slutt kring 1945.
Nokre fakta
Byrkjelo, gard nr. 104, Breim sokn, hadde 4 bruk i 1890.