Minnesteinen på grava
Minnesteinen over Jon Dyrrdal står på kyrkjegarden ved kyrkja i Ortnevik, ved korenden i aust og like ved gjerdet mot sør. Han er 1,95 m høg over bakken, og sidene nede er 0,58 m x 0,28, oppe 0,53 m x 0,25. På det uthogde tekstfeltet står namnet, tid for fødsel og død, og kven som reiste steinen.
Sommaren 2002 var innskrifta nesten uleseleg og det vart ordna med oppattmåling.
Kort biografi
Jon Dyrrdal, fødd 21.11.1894 på garden Dyrdal i dåverande Kyrkjebø kommune, var son til Jon Jonson Dyrdal (1862-1935) og kona, Anna Hermundsdotter Brekke (1862-1944). Han var nummer tre i ein syskenflokk på sju. Dyrrdal kom tidleg med i ungdomsarbeidet på Vestlandet, og drog seinare på studieferd i Sør-Europa, og vidare til Midt Austen. Sidan var han fleire år i Amerika, der han studerte sosialøkonomi og arbeidde ved Ford-fabrikkane. Då han kom attende like etter 1920, skreiv han boka Fordismen. Han gav òg ut andre skrifter.
I 1928 vart Jon Dyrrdal tilsett som sekretær i det nyskipa Oslo Fylkeslag - ein samskipnad for fleire bygdelag i hovudstaden, og hadde denne stillinga til han døydde 25. november 1933.
Kjend forfattar om Dyrrdal
Forfattaren Halldis Moren Vesaas var kontordame hjå Jon Dyrrdal i to periodar i åra 1929-1930. I eit brev til Trygve Heggenes, datert i 1991, fortel ho somt ho minnest om sjefen sin.
"Han var ein vakker mann, - middels høg, svært slank og rank, mørk, med eit par spelande livfulle auge. Han var veltalande og vittig, og, noko som kontordama sette pris på: han kunne mange dikt utanåt.
Dyrrdal gjekk i brodden for å skipa ein hybelheim for landsungdom i hovudstaden, og det var han som tok seg av drifta. Om dette arbeidet fortel Halldis Moren Vesaas:
"Blant hybelbuarane på Heimen var det ymse meiningar om han. Han kunne vere ganske hard. Måtte vere hard iblant - det fanst vanskelege folk og uregjerlege folk blant gutane der. Minnest han sukka ein gong da han hadde kjørt ein vanskeleg fyr på dør: "akk, den som kunne få lov til å verre varm og mjuk i staden for hard og kald!" men han var da varm og mjuk òg. Hjelpsam. Ein gut som gjekk ut av kontordøra sa til han: "Du er nesten for kjekk kar, du!"
Fylkeslaget reiste steinen
Det vart eit stort tap for fylkeslaget då sekretæren deira brått fall frå. Han hadde hatt ansvaret for den daglege leiinga i fem år og aldri spart seg. I august 1934 vende laget seg til Dyrdal sin familie i Ortnevik for å høyra om laget kunne få reisa ein minnestein på grava hans. Svaret var ja, familien ville setja stor pris at minnet til Dyrrdal kunne verta heidra på denne måten. Steinen vart tinga i månadsskiftet oktober/november og på styremøtet 6.12.1934 las formannen, Aa Rudsar, opp brev frå huslyden Ortnevik der dei takka for steinen.
På grunnlag av dette er det rimeleg å gå ut frå at steinen kom til Ortnevik og vart sett opp ein gong i siste halvdelen av november 1934. Ingen ting tyder på at det var nokon slags seremoni i høve reisinga. "Høyangers Avis" hadde minneord om Dyrrdal då han døydde, hausten 1933, men ikkje noko om minnesteinen året etter.