Munkane på Lyse hadde mykje kontakt med utlandet, særleg med England. Importerte planteslag som dei dyrka i klosterhagane, vart spreidde utover landet. Dei første frukthagane i Hardanger var det munkane frå Lysekloster som planta, ettersom dei ei tid åtte garden Opedal i Ullensvang. I dag er det vanskeleg å seia sikkert kva planter dei henta til Noreg, men kanskje er det nettopp munkane mange av dagens hageeigarar kan «takka» for umaken dei har med skvallerkål, også kjend som hanefot eller tyskkål. Skvallerkålen vart i eldre tid dyrka som grønsak og lækjeplante. Knuste, friske blad har vore brukte som middel mot sår og gikt. Denne skjermplanta vart tidleg knytt til prestegardar, og nokre stader, mellom anna i Ullensvang, blir ho kalla «prestkål». Munkane visste òg å gjera bruk av jorda utanfor klosterhagane; dei planta og heldt ved like skog, og dei opparbeidde beitemark. Kulturlandskapet kring Lysekloster er såleis like gammalt som klosteret.
Noko av det mest verdifulle for munkane var laksefisket i Oselva. Fiskerettane var eit heftig stridstema mellom presten i Os og munkane på Lyse. Ved byrjinga av 1300-talet meinte abbeden å ha all fiskeretten, og stengde elva med laksegardar. Dette var ulovleg, og abbeden vart lyst i bann. Liknande stridar var det om elvemuslingen i vassdraget.
Fleire fiskeslag av karpeslekta, særleg karuss, er svært seigliva og toler transport over lange avstandar. Ei vanleg oppfatning har vore at karpe og karuss vart importerte av munkane, men sikre prov vantar. På 1700- og 1800-talet var det vanleg å ha fisk i dammar som pynt i hagar, kanskje òg til mat. Pontoppidan opplyser at karpe vart prøvt innført til Bergen før midten av 1700-talet. Då hadde munkane for lengst reist frå Lysekloster. Det er likevel påfallande at dei stadene i Hordaland der vi enno har desse fiskeslaga, veit vi at munkane var særleg aktive.
Det vart brukt mykje kleberstein i sjølve klosteret. Noko av steinen vart henta frå eit lite brot i nærleiken, om lag 500 meter nordaust for ruinane. Stein har nok òg vorte frakta sjøvegen frå andre middelalderbrot, kanskje frå Vargavågen i Os og Kvernes og Ådland i Samnanger. Etter reformasjonen vart klosterbygningane rivne. Klebersteinen brukte ein om att, mellom anna i Rosenkrantstårnet i Bergen og Kronborg slott i Danmark.
